Cukrzyca typu drugiego

Cukrzyca typu drugiego to najczęściej występujący na świecie typ cukrzycy. Ze względu na częste występowanie i dużą zachorowalność nazywana jest chorobą społeczną. Powstaje w wyniku zaburzeń gospodarki węglowodanowej.

Wyróżnia się dwie przyczyny cukrzycy typu 2:

• upośledzenie wydzielania insuliny, na które wpływ mają różne czynniki genetyczne,
• oporność na działanie insuliny (insulinooporność), której przyczyną mogą być zarówno czynniki genetyczne, jak i otyłość.

Tak więc w powstawaniu cukrzycy typu 2 biorą udział dwa czynniki: genetyczny, na który nie mamy wpływu, oraz środowiskowy – otyłość, zwłaszcza brzuszna, która jest tzw. czynnikiem modyfikowalnym, czyli wynika w znacznej mierze z trybu życia danej osoby i może ulec zmianie wskutek odpowiedniego postępowania.

Według światowej Organizacji Zdrowia

• prawidłowa glikemia na czczo: 70–99 mg/dl (3,9––5,5 mmol/l);
• nieprawidłowa glikemia na czczo: (IFG): 100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l);
• nieprawidłowa tolerancja glukozy (IGT) w 120. minucie OGTT glikemia 140–199 mg/dl (7,8–11 mmol/l);
• stan przedcukrzycowy — IFG i/lub IGT;

O cukrzycy mówimy, gdy występuje jedno z następujących kryteriów:

• objawy hiperglikemii i glikemia przygodna ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l),
• 2-krotnie glikemia na czczo ≥ 126 mg/dl (≥ 7,0 mmol/l),
• glikemia w 120 minucie OGTT ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l).

Po 45 roku życia, każda osoba powinna wykonać badanie przesiewowe w kierunku cukrzycy, oprócz tego nie zależnie od wieku badanie powinny wykonać :

• osoby z nadwagą i otyłością
• z cukrzycą występującą w rodzinie
• osoby mało aktywne fizycznie
• u kobiet z przebytą cukrzycą ciążową
• u kobiet, które urodziły dziecko o masie ciała > 4 kg
• nadciśnieniem tętniczym (≥ 140/90 mm Hg);
• z dyslipidemią [stężenie cholesterolu frakcji HDL< 40 mg/dl (< 1,0 mmol/l) i/lub triglicerydów > 150 mg/dl (>1,7 mmol/l)];
• u kobiet z zespołem policystycznych jajników
•  z chorobą układu sercowo-naczyniowego.

IIstnieje możliwość wykorzystania oznaczenia odsetka hemoglobiny glikowanej (HbA1c) do badań przesiewowych w kierunku zaburzeń tolerancji węglowodanów, co ma duże znaczenie w diagnostyce insulinooporności.

Sposób odżywiania w cukrzycy typu drugiego jest bardzo ważną częścią terapii.

W dietoterapii stosuje się dietę z ograniczeniem węglowodanów łatwo przyswajalnych.

Leczenie dietetyczne ma na celu :

• uzyskanie najbardziej zbliżonego do normalnego metabolizmu węglowodanów i tłuszczów
• uzyskanie możliwie prawidłowych wyników poziomu glukozy.
• unikanie hipoglikemii spowodowanej nieprawidłowym żywieniem.
• uzyskanie i utrzymanie prawidłowej masy ciała
• powstrzymanie rozwoju powikłań cukrzycy i miażdżycy.

Redukcja masy ciała u osób otyłych chorujących na cukrzycę typu drugiego zmniejsza insulinooporność. Zalecenia dietetyczne powinny być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta z uwzględnieniem płci, wieku, masy ciała i aktywności fizycznej.

W swojej pracy z powodzeniem prowadzę pacjentów z cukrzycą typu drugiego, uzyskują powolny spadek nadwagi oraz normalizują się ich poziomy glukozy. Tak, to jest możliwe.

Niezwykle ważna jest edukacja, profilaktyka, nie dopuszczenie do tego stanu chorobowego. Jeśli podejrzewasz u Siebie zaburzenia gospodarki węglowodanowej zacznij działać.